Η πραγματικότητα είναι πως τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν έχουν διαφορετικές απαιτήσεις από εμάς. Ζητούν μόνο να τους φερόμαστε με σεβασμό και να τα αποδεχόμαστε γι΄ αυτό που είναι. Όπως εμείς, έτσι κι εκείνα έχουν όνειρα, φιλοδοξίες και δυνατότητες. Δεν είναι διαφορετικά επειδή αξίζουν λιγότερο, αλλά επειδή η ζωή τα έφερε αντιμέτωπα με συνθήκες που για εμάς μπορεί να είναι άγνωστες. Αντί να τα αποθαρρύνουμε, ας αναλογιστούμε πόσα μπορούμε να μάθουμε από τη δύναμη και την αποφασιστικότητά τους.
Η συμπεριφορά σας, ωστόσο, δεν πληγώνει μόνο εκείνα τα παιδιά. Αντανακλά και την έλλειψη αυτοσεβασμού, καθώς δείχνει την ανικανότητα να αναγνωρίσετε την ανθρώπινη αξία. Η αποδοχή του διαφορετικού δεν είναι μόνο δείγμα ανθρωπιάς, αλλά και απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία μιας κοινωνίας. Ίσως να μην αλλάξουμε τον κόσμο μονομιάς, όμως μπορούμε να ξεκινήσουμε κάνοντας τον μικρόκοσμο πιο φωτεινό, πιο ανθρώπινο, πιο δίκαιο. Ας σταθούμε δίπλα στα παιδιά αυτά, όχι με οίκτο αλλά με πραγματικό σεβασμό και ενδιαφέρον. Ας γίνουμε το παράδειγμα που θα μπορούσε να εμπνεύσει και άλλους συνανθρώπους μας, γιατί η πραγματική ανθρωπιά ξεκινά με μικρές πράξεις αγάπης!
