Αγαπητοί συμμαθητές και αγαπητές συμμαθήτριες,
Αν εξετάσει κανείς τις σημερινές συνθήκες ζωής, θα αντικρίσει μια κατάσταση ζοφερή. Τυφλή οπαδική βία, αδελφοκτονίες, βιασμοί, δολοφονία του Αντώνη στον Πειραιά, σιδηροδρομικό ατύχημα στην κοιλάδα των Τεμπών, κακοποίηση και δολοφονία του Όλιβερ, τρομοκρατία, πόλεμοι και πολλά ακόμη γεγονότα, τα οποία συγκλονίζουν καθημερινά την κοινή γνώμη.
Συζητώντας μεταξύ μας οι έφηβοι για όλα αυτά τα προβλήματα, δημιουργούνται ασυναίσθητα δεκάδες εύλογα ερωτήματα, σκέψεις και συναισθήματα. Πού βρίσκεται η Πολιτεία να προστατέψει τους πολίτες της; Μπορούμε απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας και να παραμένουμε αδιάφοροι; Και σας ξαναρωτάω: γιατί ο κόσμος παρακολουθεί απαθής και ατάραχος χωρίς να τον ενδιαφέρει τίποτα περισσότερο από την προσωπική του ζωή;
Τελικά… θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε μέσα σε μια κοινωνία, στην οποία κυριαρχεί η βία, η ανομία και οι αξίες περνούν κρίση ή θα ξυπνάμε με το άγχος μήπως δεν υπάρχει επόμενη μέρα; Τι θα γίνει; Θα φτάσουμε ποτέ στην αποκορύφωση του πολιτισμού μας, θα προεκτείνουμε τη σκέψη και τη δράση μας προς τα πάνω;
Σας ευχαριστώ
