Μου έλεγες για δράκους που έκαιγαν χωριά,
για ήρωες με σπαθιά και βασίλισσες κρυφές.
Μα εγώ δεν πίστευα ποτέ στα παραμύθια.
Έβλεπα τη φωτιά στα μάτια σου
και τους κακούς τους ήξερα.
Μου μάθαινες να λέω "θα περάσει",
να κάνω υπομονή.
Τώρα, πατέρα, σου μιλώ εγώ.
Δεν θέλω ψεύτικες ιστορίες,
θέλω να μου λες για όσα πονάνε,
για τον φόβο που εσύ έχεις
και δεν μου δείχνεις.
Ξέρω ήδη τα σκοτάδια,
τα βλέπω στους δρόμους, στα μάτια των ανθρώπων.
Μάθε με να τα αντέχω,
όχι να τα κρύβω.
Μάθε με να λέω τον φόβο φόβο,
τη σιωπή σιωπή
και τη ζωή ζωή.
